سنجش اصول رویکرد نوشهرسازی و ارائه راهکارهای مداخله در مقیاس واحدهای همسایگی، نمونه موردی: محله شهرک ساحلی بابلسر

Abstract

دستیابی به توسعه پایدار هدف نهایی توسعه محله های شهری می باشد. از جمله شاخص های مرتبط با پایداری محله ها می توان به شاخص های رویکرد نوشهرسازی اشاره کرد. ارائه یک روش تحلیلی مناسب برای سنجش نوشهرسازی در محله و ارائه راهکارهای مداخله مبتنی بر این رویکرد، تا به حال کمتر موضوع بحث قرار گرفته است. این پژوهش هدف مبنا و کاربردی می باشد که هدف آن ارائه روشی برای سنجش میزان دستیابی محل هها به توسعه پایدار می باشد. در همین راستا محله شهرک ساحلی شهر بابلسر به عنوان نمونه موردی انتخاب شد. از ویژگی های خاص این محله می توان به هم جواری با ساحل دریا، برخورداری از گونه های مختلف مسکن، اختلاط کاربری ها، تنوع قومیت و وجود اقشار دارای سطح درآمدی متوسط و بالا اشاره نمود. به منظور بررسی نوشهرسازی در این محله، با 22 متغیر و انجام تحلیل عاملی، 7 عامل تبیین کننده نوشهرسازی شناسایی شد و میزان هر یک از این عوامل و امتیاز کل در هر یک از واحدهای همسایگی این محله مشخص شد. در مرحله بعد با انجام تحلیل رگرسیونی به رتبه بندی عوامل سازنده نوشهرسازی بر اساس اهمیت آ نها در تبیین متغیر وابسته میزان برخورداری طرح محله از نوشهرسازی پرداخته شد که مطابق با نتایج، عامل تعلق خاطر به محله و مشارکت پذیری بیشترین تأثیر را در تبیین متغیر وابسته ایفا می کند. پس از آن، اولویت مداخله در شاخص ها در واحدهای همسایگی سه گانه محله تعیین شد که مشابهت ها در وهله اول بر کمبود تمایل به خودگردانی توسط اهالی محله و در مراتب بعدی، به نزدیکی فروشگا ههای عمده خدماتی با ایستگاه های حمل و نقل عمومی تأکید دارند. با جمع بندی این موارد می توان در مراحل اولیه مداخله، راهبردهای برقراری تعامل میان مدیریت شهری و مردم، توجه به نقش شورایاری در محله و برقراری ارتباط راحت و سریع بین فروشگاه های عمده خدماتی و ایستگاه های حمل و نقل عمومی را مد نظر قرار داد.