بررسی میزان رضایتمندی سکونتی در محله سهیل تهران

Abstract

یکی از علل وجودی علم شهرسازی ارتقای کیفیت زندگی شهروندان می باشد. امروزه به دلیل گسترش ارتباطات، جامعه شهری با دیگر فرهنگ ها آشنا شده و در نتیجه در سطح نگرش مردم تغییر به وجود آمده است. این تغییرات در فرهنگی شهروندان متجلی شده است. به نظر می رسد همین » تغییر در نیازها « و مد زندگی جامعه نمود پیدا کرده و به صورت امر در میزان رضایت ساکنان از محل زندگی خود تأثیرگذار بوده و باعث ایجاد نگرش های متفاوت در حوزه کیفیت محیط شده است. در این پژوهش با توجه به عوامل مؤثر در کیفیت محیط و رضایتمندی سکونتی که توسط صاحب نظران و نظریه پردازان این عرصه ارائه شده است، به شناسایی شاخص های میزان رضایتمندی سکونتی، در سه سطح واحد مسکونی، واحد همسایگی و محله پرداخته، و سپس جهت جمع آوری اطلاعات در محدوده از ابزار پرسشنامه استفاده شده است که طی آن سؤالاتی متناسب با شاخص های رضایتمندی سکونتی و برگرفته از چارچوب نظری پژوهش آمده است. در ادامه با استفاده از نرم افزار SPSS19 جهت تحلیل پرسشنامه ها به روش تحلیل رگرسیونی چند متغیره، شاخص های مؤثر در رضایتمندی سکونتی از نگاه ساکنان محله سهیل تهران، مشخص شده است. در نهایت میزان رضایتمندی سکونتی ساکنان در سه سطح مذکور و میزان تأثیرگذاری هریک از عوامل به دست آمده است. تغییر در نوع خواست ساکنان از روابط همسایگی و علاقه مندی آنان به مشارکت از نکات قابل توجه به دست آمده در این پژوهش است. کیفیت مسکن مهم ترین عامل مؤثر در میزان رضایت ساکنان محله از محل زندگی خود بوده و شاخص های مربوط به محله و واحد همسایگی در رده های بعدی قرار می گیرند.