الگوهای رفتاری و ابزارهای مسیریابی مردان

Abstract

رفتار مسیریابی در فضای شهری از طریق دریافت اطلاعات از محیط انجام می شود. در اختیار داشتن اطلاعاتی شامل مکان قرارگیری، مبدأ، مقصد و ارتباطات میان آ نها منجر به سهولت تصمی مگیری در انتخاب مسیر می شود. لذا استفاد هکنندگان از محیط نم یتوانند بدون اطلاعات، به ادراک محیط و ذخیره اطلاعات در ذهن خود بپردازند. هدف از این پژوهش تشخیص ارتباط میان اطلاعات محیطی، نحوه ادراک محیط و الگوهای رفتاری مسیریابی مردان می باشد. به منظور گردآوری داده ها، از روش ای کیفی شامل، پرسشنامه، مشاهده و شبیه سازی استفاده شده است. حجم جامعه آماری برابر با 150 نفر از مردان در خیابان های امام رضا )ع(، دانشگاه و امام خمینی در شهر مشهد است. همچنین تحلیل اطلاعات از طریق تحلیل های آمار Cramer's V Test و Chi-Square انجام شده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان م یدهد، اهمیت عوامل کالبدی راهنمای مسیریابی برای مردان در هنگام انتخاب مسیر متفاوت است. مردان در اولویت اول از راه ها به عنوان راهنما استفاده نموده و در مرحله بعد در هنگام حرکت در طول مسیر تقاط عها برایشان دارای اهمیت است. ساختمان های شاخص در محیط برای رسیدن به مقصد در اولویت سوم بوده و در آخرین مرحله مردان از علائم راهنما کمک م یگیرند. از سویی دیگر، مردان در میان انواع ابزارهای مسیریابی ترجیح م یدهند از طریق جستجو کردن در محیط و استفاده از جهات اصلی مسیر خود را تشخیص دهند. عوامل راهنمای بصری برای مردان، در صورت قرارگیری در محل تقاطع و سبک معماری متمایز بیشتر در مسیریابی مورد توجه م یباشند. همچنین ساختما نها با تعداد طبقات زیاد و قابلیت رؤیت از فاصله دور در صورتی که دارای رنگ سفید نیز باشند به عنوان هدای تگر مردان در رسیدن به مقصد صحیح استفاده می شوند.