بررسی وضعیت دسترسی شهروندان با تأثیرگذاری شیوه سفر، نمونه مورد مطالعه: شهر بابلسر

Abstract

دسترسی، یکی از مؤلفه های کلیدی مؤثر بر کیفیت محیط شهری است. دسترسی به مراکز اشتغال و مکان سایر فعالیت ها و خدمات در شهر، نیاز به سفر و جابه جایی را اجتناب ناپذیر می سازد. در این رابطه زیرساخت های حمل ونقل و موقعیت فضایی فعالیت ها به عنوان عوامل تعیین کننده مسافت، شیوه سفر و سهولت جابه جایی و دسترسی، اهمیت ویژه ای می یابد بدین ترتیب ساختاریابی شهر به گونه ای که نیازمندی های شهروندان را در کوتاه ترین فاصله از محل سکونت (از طریق سفرهای پیاده( و به آسانی تأمین نماید، از جمله اهداف برنامه ریزی شهری است. تحقیق حاضر، با هدف بررسی وضعیت دسترسی به مراکز مختلف شهر بابلسر اعم از محل کار، مراکز خدماتی و خرید، با توجه به شیوه سفر افراد به مراکز مذکور انجام شده است. فرضیه این پژوهش عبارت است از: وضعیت سهولت دسترسی به مراکز خدماتی شهر بابلسر تحت تأثیر شیوه سفر شهروندان تفاوت معنی داری را نشان می دهد. روش این تحقیق از نوع پیمایشی، مبتنی بر استفاده از پرسشنامه می باشد. در تدوین پرسشنامه، ابتدا سوالاتی در خصوص شیوه سفر افراد به مراکز مختلف در سطح شهر و سپس طبق نظر جامعه محلی میزبان، سهولت دسترسی به همان مراکز مورد سنجش قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل از روش های آماری توصیفی مثل میانگین و واریانس و روش آمار استنباطی استفاده شده است. نتایج این تحقیق همانطور که انتظار می رفت، نشان می دهد که میان شیوه های مختلف سفر به لحاظ سهولت دسترسی شهروندان به مقصد، تفاوت معنی داری وجود دارد. یعنی راحتی دسترسی به مقاصد مختلف در حوزه آماری مورد مطالعه تحت تأثیر عامل شیوه سفر افراد بوده است.