نقش میانجی اشتیاق تحصیلی در پیش‌بینی بهزیستی تحصیلی دانش‌آموزان بر اساس جو روانی- اجتماعی کلاس درس دانش‌آموزان

Abstract

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی اشتیاق تحصیلی در رابطه بین جو روانی اجتماعی کلاس درس و بهزیستی تحصیلی دانش­آموزان دوره اول متوسطه شهر خرم­آباد در سال تحصیلی 95-1394 بود. روش: روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش­آموزان دوره اول متوسطه مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 95-1394 به تعداد 8700 نفر در شهر خرم­آباد بود که تعداد 385 نفر از آنان به روش نمونه­گیری طبقه­ای نسبی و بر اساس فرمول کوکران به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گرداوری داده­ها شامل پرسشنامه­های اشتیاق تحصیلی شافلی و همکاران (2002)، جو روانی اجتماعی کلاس درس فرایزر و همکاران (1995) و بهزیستی تحصیلی تومینن سوینی و همکاران (2012) بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها از آلفای کرونباخ، مدل معادلات ساختاری، تحلیل عامل تأییدی استفاده شد. داده­ها با استفاده از نرم‌افزار Amos مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. ارزیابی مدل پژوهش با استفاده از شاخص­های برازش مدل معادلات ساختاری صورت گرفت. یافته­ها: نتایج نشان داد که جو روانی اجتماعی کلاس درس تأثیر مثبت و معناداری بر اشتیاق تحصیلی و بهزیستی تحصیلی دارد، همچنین اشتیاق تحصیلی نیز تأثیر مثبت و معناداری بر بهزیستی تحصیلی دارد، اما اشتیاق تحصیلی بین جو روانی- اجتماعی کلاس درس و بهزیستی تحصیلی میانجی­گری نمی­کند و فرضیه مربوطه تأیید نگردید (05/0