رابطه باورهای هوشی و بهزیستی مدرسه: نقش واسطه‌ای امید

Abstract

هدف: هدف از این پژوهش بررسی نقش واسطه‌ای هیجان امید در رابطه باورهای هوشی و بهزیستی مدرسه در قالب یک مدل علی بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری تمامی دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم شهرستان لردگان در سال تحصیلی 96-1395 به تعداد 3008 نفر بود که با روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای تعداد 456 نفر انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های نظریه تلویحی هوش (عبدالفتاح و یتس، 2006)، خرده مقیاس هیجان امید (پکران، گوئتز، تیتز و پری، 2005) و مقیاس بهزیستی مدرسه (کاپلان و ماهر، 1999) استفاده شد. مدل پیشنهادی پژوهش با روش تحلیل مسیر و با استفاده از نرم‌افزارAMOS آزمون شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشانگر اثر مستقیم باور هوشی افزایشی و ذاتی بر بهزیستی مدرسه بود. همچنین، هیجان امید اثر مستقیم بر بهزیستی مدرسه نشان داد. علاوه بر این، نتایج آزمون بوت استراپ حاکی از نقش واسطه‌ای هیجان امید در رابطه بین باور هوشی افزایشی و بهزیستی مدرسه بود. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش بیانگر اهمیت نقش هیجان امید مبتنی بر باور هوشی افزایشی در بهزیستی مدرسه است.