آموزش به شیوه ترکیبی و متداول و بررسی تأثیر آن بر درگیری تحصیلی دانش‌آموزان

Abstract

ه هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش به شیوه‌ی ترکیبی و متداول بر درگیری تحصیلی دانش‌آموزان بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی و جامعه آماری آن را دانش‌آموزان دختر پایه هفتم تشکیل دادند؛ که از این دانش‌آموزان به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی تعداد 56 نفر از یک مدرسه به دلیل داشتن شرایط موردنظر از جامعه انتخاب شدند و در دو گروه 28 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت 1 ماه در 8 جلسه در معرض آموزش به روش ترکیبی قرار گرفت. درحالی‌که گروه دیگر تنها با روش معمول تحت آموزش قرار داشت. جهت گردآوری داده­های مورد نیاز از پرسشنامه استاندارد درگیری تحصیلی تینو (2009) استفاده شد. برای به‌دست آوردن روایی پرسشنامه از روش محتوایی و صوری استفاده شد و ضریب پایایی نیز از طریق آلفای کرونباخ 96/0 برآورد گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های آمار توصیفی و آمار استنباطی؛ همچون آزمون کالموگروف- اسمیرونوف، آزمون t برای گروه‌های مستقل وتحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد میزان افزایش درگیری تحصیلی دانش‌آموزانی که با روش ترکیبی آموزش دیده‌اند، بیشتر از دانش‌آموزانی است که با روش متداول آموزش دیده‌اند، لذا تأثیر آموزش به شیوه ترکیبی بر درگیری تحصیلی دانش‌آموزان بیشتر از شیوه متداول است. نتیجه­گیری: بر اساس نتایج می­توان بیان کرد که تأثیر آموزش به شیوه ترکیبی در بین دانش آموزان چشمگیر بوده و باعث افزایش مشغولیت تحصیلی می­شود.