نظریه عصب-روانشناختی بینایی رنگ‌ در عمل: تسهیل توانبخشی عصب-روانشناختی نارساخوانی بر اساس آموزش‌های عصب-روانشناختی

Abstract

هدف: یکی از مهم­ترین ارکان رشد و توسعه زندگی فردی و اجتماعی یادگیری است. امروزه اختلالات یادگیری به عنوان مانعی مهم در راه پیشرفت تحصیلی و یادگیری افراد تلقی می‌شوند. هدف این پژوهش بررسی سودمندی نظریه‌ی عصب-روانشناختی بینایی رنگ بر توانبخشی نارساخوانی بود. روش: در این پژوهش نیمه آزمایشی، 30 دانش­آموز دختر و پسر دارای نارساخوانی به صورت نمونه‌گیری هدفمند با جایگزینی تصادفی به تساوی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. هر دو گروه در 12 جلسه‌ی 45 دقیقه­ای آموزش به روش آگاهی واج شناختی شرکت کردند؛ تفـاوت گروه آزمایش در مـبتنی بودن آمـوزش بر نظـریـه‌ی عصب-روانشناختی بینایی رنگ بود. ابزارهای سنجش شامل WISC-R و آزمون خواندن و نارساخوانی (نما) بود. یافته­ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش کوواریانس یک متغیره (ANCOVA) نشان داد که گروه آزمایش در میزان بهبود خواندن، پیشرفت بهتر معناداری نسبت به گروه کنترل داشت. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش مشخص ساختند که نظریه عصب-روانشناختی بینایی رنگ­ها نقش سودمندی در بهبودی نارساخوانی کودکان دبستانی دارد. محدودیت­ها، گستره عمل و چشم‌اندازهای آتی ناشی از استفاده از این رهیافت مهم در کمک به بهبود پیشرفت تحصیلی و افزایش اندازه اثر روان­درمانی و توانبخشی عصب-روانشناختی موردبررسی قرار گرفت.