مقایسه تاثیر تمرینات سرعتی و قدرتی در حفظ شاخص‌های هماتولوژیکی و اکسیژن مصرفی بیشینه در ورزشکاران مرد 13 تا 15 سال

Abstract

<strong>سابقه و هدف: </strong>مطالعات بیانگر این واقعیت است که تمرینات مختلف ورزشی می­تواند سطوح اکسیژن مصرفی را در ورزشکاران حفظ کند<strong>.</strong> هدف از این پژوهش بررسی اثرات دو نوع برنامه‌ی ورزشی منتخب روی پارامترهای فیزیولوژیکی و ظرفیت هوازی ورزشکاران نوجوان بود.<br /> <strong>مواد و روش‌ها: </strong>45 نوجوان ورزشکار سالم (سن 50/0±15/14سال، قد 23/8±19/161سانتیمتر، وزن 08/6±68/52 کیلوگرم، نمایه‌ی توده‌ی بدنی 98/2±37/18) که همگی آنان به انجام تمرینات استقامتی پرداخته بودند، به سه گروه قدرتی (15n=)، گروه سرعتی (15n=)، و گروه کنترل (15n=) تقسیم شدند. سپس برای بررسی اثر احتمالی پروتکل های تمرینی (انجام 8 هفته تمرینات قدرتی و سرعتی) بر متغیر­های مورد نظر (اکسیژن مصرفی بیشینه، هموگلوبین، گلبول‌های قرمز، هماتوکریت)، آزمون‌های میدانی و نمونه‌های خونی در دو مرحله‌ی پیش‌آزمون و پس‌آزمون از هر گروه گرفته شد. داده‌ها توسط آزمون t همبسته برای مقایسه تفاوت‌های بین گروهی و تحلیل واریانس یک‌سویه (ANOVA) برای مقایسه تفاوت‌های بین‌گروهی مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفتند.<br /> <strong>نتایج: </strong>نتایج نشان داد هر دو نوع تمرین سرعتی و قدرتی، موفق به حفظ دستاوردهای شاخص های ظرفیت هوازی شدند. هیچ تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های سرعتی و قدرتی در هیچ ‌یک از متغیرهای مورد اندازه‌گیری مشاهده نگردید. اما ظرفیت هوازی در گروه کنترل به طور قابل‌توجهی در مقایسه با گروه سرعتی (01/0P=) و قدرتی (001/0P=) کاهش یافته‌ بود. در مقایسه‌ی بین گروه­ سرعتی و قدرتی در هیچ یک از متغیر های مورد نظر، نیز اختلاف معناداری مشاهده نشد.<br /> <strong>نتیجه‌گیری: </strong>نتایج نشان می دهد برای حفظ دستاوردهای استقامت، می توان از تمرینات قدرتی یا سرعتی به جای تمرینات زمان­بر و خسته کننده استقامتی استفاده کرد.<br /> <strong></strong>