تدوین استراتژی‌های توسعه حمل‌ونقل انسان‌محور در کلان‌شهرها (مطالعه موردی: کلان‌شهر شیراز)

Abstract

در انقلاب صنعتی ماشین و درنتیجه خودرو از اهمیت زیادی برخوردار شد. این موضوع سبب شد اشتیاق جوامع بشری به استفاده روزافزون از خودرو و پیاده‌سازی سامانه‌های تقویت‌کننده و تسهیل‌کنندۀ حرکت خودرو روزبه‌روز افزایش یابد. دراین‌بین انسان و جایگاه انسان در حمل‌ونقل کم‌رنگ شد. امروزه یکی از چالش‌های بسیار مهم پیش روی کلان‌شهرهای ایران مشکل حمل‌ونقل انسان‌محور است. نداشتن برنامه‌ریزی استراتژیک برای توسعه حمل‌ونقل انسان‌محور علاوه بر اینکه موجب تکرار سرمایه‌گذاری‌های مشترک در زیرساخت‌های جامعه می‌شود، باعث ناهماهنگی و ناسازگاری سامانه‌های ایجادشده با یکدیگر نیز خواهد شد. در همین ارتباط، زمینه ایجاد و توسعه حمل‌ونقل انسان‌محور در کلان‌شهرها می‌تواند به‌عنوان مؤثرترین ابزار هدایت توسعه شهر، باعث شکل‌دهی به محیط و ارتقای کیفیت زندگی شهری شود. مطالعه حاضر ازلحاظ هدف به روش کاربردی و از حیث شیوه مطالعه به روش توصیفی‌تحلیلی شکل گرفته است. شیوه جمع‌آوری داده‌ها به‌صورت کتابخانه‌ای و مطالعات میدانی از نوع پیمایشی (مصاحبه و پرسشنامه) انجام شده است. در ابتدا نقاط قوت و ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهای توسعه حمل‌ونقل انسان‌محور تعیین شده و با استفاده از مدل SWOT تجزیه‌وتحلیل شده‌اند؛ سپس به ارائه استراتژی‌های مناسب پرداخته شد. یافته‌های تحقیق نشانگر آن است که جهت‌گیری استراتژی نهایی توسعه حمل‌ونقل انسان‌محور کلان‌شهر شیراز استراتژی‌ای محافظه‌کارانه بر پایه تقویت نقاط قوت همراه با کاهش نقاط ضعف و استفاده از فرصت‌های موجود است.