تأثیر دفورمیتی ژنوواروم بر کنترل پاسچر بدن حین راه رفتن و دویدن در مردان فعال

Abstract

<strong>زمینه و هدف: </strong>دفورمیتی ژنوواروم به‌عنوان عاملی برای برهم زدن خط جاذبه و الگوی نیرو در اندام تحتانی معرفی شده است که می­تواند موجب اختلال در کنترل پاسچر و افزایش خطر آسیب‌دیدگی حین فعالیت­های ورزشی ­شود. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر دفورمیتی ژنوواروم بر شاخص کنترل پاسچر بدن حین راه رفتن و دویدن بود.<br /> <strong>مواد و روش­</strong><strong>ه</strong><strong>ا</strong><strong>:</strong> 30 دانشجوی مرد فعال برحسب وضعیت زانویشان در دو گروه ژنوواروم (15 نفر) و نرمال (15 نفر) قرار گرفتند. شاخص کنترل پاسچر (تغییرات مرکز جرم به مرکز فشار) در دو جهت قدامی- خلفی و داخلی- خارجی با استفاده از دو دستگاه صفحه نیرو ثبت و محاسبه شد. از آزمون MANOVA برای بررسی اختلافات بین گروهی و آزمون تی وابسته برای بررسی اختلافات درون‌گروهی در سطح معناداری 05/0>p استفاده شد.<br /> <strong>یافته­ ها:</strong> تغییرات مرکز جرم به فشار در جهت قدامی- خلفی بین گروه­های آزمایشی حین راه رفتن (038/0=p) و دویدن (01/0=p) در اندام برتر و دویدن در اندام غیربرتر (002/0=p) معنادار بود، اما در جهت داخلی- خارجی اختلاف معناداری در هیچ‌کدام از متغیرها مشاهده نشد. همچنین بین اندام برتر و غیربرتر در هیچ‌کدام از جهات در هر دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد.<br /> <strong>نتیجه­ گیری: </strong>انحراف مکانیکی ناشی از دفورمیتی ژنوواروم با وجود اینکه در صفحه فرونتال اتفاق می­افتد، اما می­تواند صفحه ساجیتال را نیز دستخوش تغییر ­سازد و باعث کاهش معنادار شاخص کنترل پاسچر در صفحه ساجیتال شود، بنابراین پیشنهاد می­شود در طراحی برنامه­های اصلاحی و تعادلی این افراد، کلیه صفحات حرکتی مورد توجه قرار گیرد.