بررسی تأثیر نوع و غلظت نمک بر کارآیی جذب سوپرجاذب

Abstract

در این پژوهش از دو نوع سوپر­جاذب با نام آکوازورب و استاکوزورب و چهار نوع نمک شامل سولفات­سدیم، کلرید­پتاسیم، کلرید­کلسیم و کلرید سدیم در سه غلظت 005/0، 05/0 و 1/0 مولار استفاده شد. نتایج به­دست آمده نشان داد در ابتدای آزمایش، ظرفیت جذب آب آکوازورب بیشتر از استاکوزورب می­باشد و عموما بعد از 30 الی 45 دقیقه، ظرفیت جذب ستاکوزورب در مقایسه با آکوازورب افزایش می­یابد. نمک­های و در همه غلظت­ها به­ترتیب کمترین و بیشترین تأثیر را در کاهش جذب نسبت به محلول شاهد برای هر دو سوپرجاذب آکوازورب و استاکوزورب داشتند. سرعت جذب نیز در تمامی محلول­ها با گذشت زمان کاهش یافت. همچنین افزایش غلظت محلول­ها نیز باعث کاهش سرعت جذب گردید. در تمامی محلول­ها، در دقایق ابتدایی آزمایش، کاهش سرعت جذب توسط آکوازورب در مقایسه با استاکوزورب کمتر بود. در مورد شوری محلول­ها پس از جذب آب توسط سوپرجاذب­ها نیز در همه غلظت­ها برای آکوازورب رابطه برقرار است. اما در مورد استاکوزورب، روند ثابتی در غلظت­های مختلف محلول­ها مشاهده نگردید. بر اساس نتایج حاصل شده، با توجه به سرعت جذب بیشتر آکوازورب نسبت به استاکوزروب در دقایق ابتدایی، در مناطقی که بارندگی­ها به صورت رگباری و با مدت زمان تداوم کمتر از 30 دقیقه رخ می­دهد و نیز در مناطق عمده کشت دیم، کاربرد سوپرجاذب آکوازورب توصیه می­گردد. همچنین با توجه به نتایج جذب در 24 ساعت و بالا بودن ظرفیت جذب استاکوزورب در مقایسه با آکوازورب، کاربرد استاکوزورب در شرایط کشت آبی توصیه می­گردد.