بررسی مقایسه‌ای صنعت نان کشور مالزی با ایران (با تاکید بر نظام آموزشی)

Abstract

نان به عنوان غذای اصلی، سهم عمده‌ای در سبد غذایی خانواده‌های ایرانی دارد و از آنجا که نان ارزان‌ترین ماده مصرفی خانوارها است، اصلی‌ترین ماده غذایی ایرانیان علی‌الخصوص دهک‌های کم‌درآمد می‏باشد. کشور ما از لحاظ مصرف سرانه نان، یکی از پرمصرف‌ترین کشورهای جهان است. از طرفی، برای مردم مالزی، نان پس از برنج پرمصرف‌ترین ماده غذایی به‌شمار می‌رود. از این‌رو، نان به عنوان یک کالای اساسی و استراتژیک در سبد غذایی مردم ایران و مالزی اهمیت خاصی دارد. اصلاح ساختار آموزش و توانمندسازی پرسنل واحدهای نانوایی یکی از مهمترین راهکارهای کاهش ضایعات نان برشمرده شده است. در حال حاضر، از میان 977 رشته تحصیلی مورد بررسی قرار گرفته در مقاطع متوسطه و دانشگاهی، 22 رشته مرتبط با صنعت نان وجود دارد که البته تنها دو رشته کاملا مرتبط با صنعت نان بوده و سایر رشته‌های مرتبط اکثرا از گروه صنایع غذایی هستند. از طرفی در کشور مالزی بازیگران اصلی صنعت نان، سه دسته‌اند که عبارتند از: نانوایی‌های سنتی، نانوایی‌های بوتیک و کارخانجات نان صنعتی. نکته قابل توجه اینکه تولید نان‌های صنعتی مالزی توسط دو شرکت بزرگ گاردنیا [2] و استانسون [3] انجام می‌شود که این‌دو جزو شرکت‌های بزرگ خارجی هستند که در کشورهای مختلف کارخانجات خود را توسعه داده‌اند. در راستای پرورش نیروی انسانی آموزش‌دیده برای صنعت نان مالزی، نظام آموزشی این کشور را می‌توان به سه‌دسته اصلی تقسیم کرد که آموزش‌های لازم را به صورت دوره‌های منجر به ارائه گواهینامه، رشته‌های تحصیلی منجر به ارائه دیپلم و آموزش‌های ضمن خدمت کارخانجات صنعتی ارائه می‌کند. در مقاله حاضر، پس از بررسی صنعت نان و نظام آموزشی مرتبط با آن در ایران و مالزی، این دو کشور بایکدیگر مقایسه شده و درس‌ها و تجربیاتی که می‌تواند از تجربه کشور مالزی در ایران مورد استفاده قرار گیرد بیان شده است.