تأثیر عصاره‌های گیاهان سنبل‌الطیب (Valeriana officinalis) و گل ‌محمدی (Rosa damascene) بر کاهش میزان استرس با تأکید بر میزان کورتیزل، گلوکز و لاکتات در برابر حمل ونقل در ماهی تزئینی گرین ترور(Andinoacara rivulatus)

Abstract

با توسعه صنعت پرورش ماهی در کشور و افزایش تعداد پرورش­دهندگان، خرید بچه ماهی و جابجایی و نگهداری بچه ماهیان، یکی از زنجیره­های مربوط به این صنعت محسوب می­شود. تهیه بچه ماهی، حمل و نقل و اکسیژن­دهی به ماهی مسائلی است که در بازماندگی و رشد ماهیان در جابجایی و نگه­داری های کوتاه مدت تأثیر به سزایی دارد، در این بررسی 6 گروه آمایشی از عصاره های گیاهی سنبل الطیب و گل محمدی به همراه گروه شاهد در سه تکرار مورد تحقیق قرار گرفت در این آزمایش تعداد 420 ماهی گرین ترور(Aequidens rivulatus) در معرض عوامل تنش­زا قرار گرفته تا الگوهای پاسخ استرس فیزیولوژیکی در این گونه ها تعیین بشود. مهمترین پاسخ در افزایش سه برابری در سطوح کورتیزول (حداکثر مقدارng/ml 146) و افزایش معنادار در سطوح گلوکز (5/1 برابری) در انتهای مسیر پس از انتقال در گروه شاهد دیده شد که این افزایش در تیمار گل محمدی3% کمترین مقدار را داشت، پس از تنش حاد جابجایی، شاهد افزایش سریع در کورتیزول بوده (نقطه اوج به میزان ng/ml 121 پس از طی نمودن نیمی از مسافت انتقال) نتایج نشان می­دهد که همانند ماهیان دیگر، مسافت و میزان تنش باعث پاسخ فیزیولوژیکی شد و با کاهش این استرس می­توان میزان تلفات در انتقال را کاهش داد.