بررسی اثر کنترل پایداری در تخریب پیشرونده سازه‌های دارای سیستم مهاربند واگرای فولادی

Abstract

با توجه به رایج بودن استفاده از سیستم‌های دارای مهاربند واگرای فولادی در مناطق لرزه‌خیز و بروز پدیده خرابی پیشرونده، بررسی دقیق رفتار این سازه‌ها در برابر این نوع از خرابی بسیار حایز اهمیت است. در این تحقیق به بررسی پتانسیل وقوع خرابی پیشرونده در سازه‌های دارای سیستم مهاربند واگرا و اثر کنترل پایداری سازه پرداخته‌ شده است. ازاین‌رو، نتایج ناشی از اعمال سناریوهای مختلف حذف ستون و مهاربند از طریق مقادیر موردنظر به شکلی مفهوم‌دار، ارایه‌ شده است. بدین منظور، در ابتدا سه سازه 3، 5 و 8 طبقه بر اساس ضوابط رایج آیین‌نامه‌های ساختمانی ایران مدل‌سازی، تحلیل و طراحی شدند. پس‌ازآن، با استفاده از روش اجزای محدود و تحلیل دینامیکی غیرخطی بر اساس ضوابط آیین‌نامه UFC، سازه‌های مذکور تحت سناریوهای مختلف حذف ستون قرارگرفتند و علاوه بر تعیین حالات بحرانی، پتانسیل وقوع خرابی پیشرونده از طریق مقادیری نظیر DCR (برای تیرهای پیوند) و IF (برای سایر اعضا) مشخص گردید. نتایج نشان می‌دهد که حذف ستون‌های کناری در مقایسه با حالت‌های مختلف مورد بررسی، سبب حالت بحرانی‌تری در سازه‌های مذکور گردیده است و همچنین در نظر گرفتن اثرهای پایداری جانبی سازه سبب افزایش مقادیر DCR مورد بررسی شده است.