بررسی روند تغییرات سالانه تبارآمیزی و ارزیابی اثر آن بر صفات رشد در گوسفند نژاد مغانی

Abstract

هدف از انجام این مطالعه، برآورد مقدار ضریب درون زادآوری و ارزیابی اثر آن بر صفات رشد، در گوسفندان مغانی بود. در این پژوهش، از رکوردهای مربوط به 7278 رأس بره حاصل از 387 رأس قوچ و 2433 رأس میش که طی سال‌های 1374 تا 1389 در ایستگاه جعفرآباد مغان، جمع­آوری شده بود، استفاده شد. برای برآورد ضریب مزبور و گروه‌های مختلف هم­خونی از برنامه CFC استفاده شد. 1019 رأس از کل حیوانات شجره، هم­خون بودند. میانگین ضریب درون زادآوری برای کل جمعیت و جمعیت هم­خون به­ترتیب برابر 6/0 و 4/4 درصد برآورد شد. بیش­ترین مقدار هم­خونی 1/6 درصد و بیش­ترین حیوانات هم­خون را حیوانات با ضریب درون زادآوری صفر تا 5 درصد تشکیل دادند که این نتایج در حال حاضر میزان پایین هم­خونی در این گله را تأیید می‌کند. روند تغییرات سالانه تبارآمیزی برای کل جمعیت 0006/0± 0014/0 درصد و از لحاظ آماری معنی‌دار بود (01/0P<). روند تغییرات سالانه تبارآمیزی برای حیوانات هم­خون برابر 0026/0± 0047/0- درصد بوده که از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. ضریب تابعیت صفات اوزان تولد، شیرگیری، شش‌ماهگی، نه‌ماهگی و یک‌سالگی از هم­خونی به­ترتیب برابر 046/0، 16/5، 04/1، 07/0 و 95/6- گرم محاسبه شد. با مدیریت هم­خونی به­صورت افزایش آمیزش‌های دور در گله و استفاده از آمیزش نرهای مولد برتر به­صورت کنترل شده، می‌توان از اثرات زیان‌آور احتمالی، ناشی از افزایش بیش از حد هم­خونی جلوگیری نمود.