طراحی مدل مشغولیت مشتری با برند با رویکرد نظریه داده‌بنیاد

Abstract

<em>ایجاد مشغولیت مشتری با برند می­تواند موجب تقویت وفاداری و افزایش درآمدهای برند شود. ازاین‌رو شناسایی عوامل مؤثر بر مشغولیت مشتری با برند ضروری است. این پژوهش با بهره­گیری از رویکرد کیفی و استراتژی نظریه داده بنیاد با طرح پدیدار شونده به طراحی مدل مشغولیت مشتری با برند پرداخته است. برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها از روش کدگذاری سه مرحله­ای باز، انتخابی و نظری استفاده</em><em> شد.</em><em>همچنین،</em><em> یافته­های کیفی با نرم­افزار مکس کیودا</em><em> تحلیل و نهایتاً مدل پارادایمی مشغولیت مشتری با برند تبیین شده است. یافته­های پژوهش حاکی از آن است که برای ایجاد و تقویت مشغولیت مشتری با برند باید 5 عامل را مدنظر قرار داد که عبارت‌اند از:</em><em> «قابلیت­های رسانه اجتماعی»، «</em><em>قابلیت‌های </em><em>رسانه سنتی»، «قابلیت­های تلفیق رسانه­های اجتماعی و سنتی»، «درگیری مشتری با برند» و «مشارکت مشتری با برند». همچنین پیامدهای مشغولیت مشتری با برند شامل رضایت، اعتماد، تعهد، وفاداری و دل‌بستگی نسبت به برند است که برندها و مدیران شرکت­ها می­توانند با تکیه بر </em><em>محرک­ها </em><em>به تقویت مشغولیت و پیامدهای آن بپردازند و از منافع آن بهره­مند گردند.</em>