اثر سیستم پوشش تک لایه در کنترل زهاب اسیدی سدهای باطله معادن

Abstract

در صنعت معدن از سیستم­های پوششی روی مواد زائد معدنی به عنوان روشی مؤثر برای کاهش تولید زهاب اسیدی استفاده می­شود. یکی از این روش­ها استفاده از سیستم پوششی تک لایه است که در آن، تراز آب نزدیک سطح باطله­ها باقی­ می­نماند. در این تحقیق با استفاده از مدل­سازی عددی، رفتار این نوع پوشش در کنترل اکسیژن ورودی از پوشش مورد ارزیابی قرار گرفت. سناریوهای مختلفی برای مدل­سازی تعریف گردید که شامل چهار نوع پروفیل خاک سیستم پوشش شامل مصالح ریزدانه، درشت دانه و یا ترکیب ریزدانه و درشت دانه بود. با در نظر گرفتن شرایط تراز آب مختلف، این پروفیل­ها برای توانایی مصالح باطله برای حفظ درجه اشباع بالا، برای کاهش حداکثر عمق نفوذ و شار اکسیژن، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج محاسبات نشان داد که با کاهش عمق تراز آب، درجه اشباع خاک در پوشش افزایش یافته و موجب عملکرد مناسب پوشش می­شود. برای یک عمق آب مشخص، نفوذ اکسیژن قویاً به اندازه دانه­های خاک و مقدار فشار ورود هوای باطله­ها بستگی دارد. عمق تراز آب مؤثرترین پارامتر کنترلی بر ورود اکسیژن می­باشد؛ طوری که هیچ پروفیلی با تراز آب یک متر اجازه اکسیداسیون باطله­ها را نداده و شار اکسیژن ناچیز می­شود. مصرف اکسیژن در پوشش باعث کاهش شار اکسیژن ورودی، عمق نفوذ اکسیژن و غلظت آن در سطح مشترک پوشش و باطله­ها می­شود.