قالب‌ تونلی سیستمی ایده‌آل برای سازه‌های بتن‌آرمه تحت زلزله‌های متوالی

Abstract

وجود پتانسیل آسیب‌پذیری تحت پس­لرزه‌ها، حتی در بسیاری از ساختمان‌هایی که بر اساس آیین‌نامه‌های طراحی لرزه‌ای معتبر طراحی شده‌اند، لزوم توجه به استفاده از یک سیستم مطمئن، بخصوص در مناطق لرزه‌خیز را آشکار می‌سازد. تجارب زلزله‌های پیشین و نتایج مطالعات صورت گرفته روی سیستم قالب‌ تونلی مبین مقاومت بسیار قابل توجه این قبیل سازه‌ها در برابر زلزله‌های قوی می‌باشد. تاکنون مطالعه‌ای جهت بررسی مقاومت این سازه­ها تحت زلزله­های متوالی انجام نشده است. به نظر می‌رسد که این سیستم سازه‌ای، تحت زلزله‌های متوالی از اطمینان سلامت قابل قبولی برخوردار است. هدف این مطالعه، بررسی ظرفیت باقی­مانده ساختمان‌های قالب ‌تونلی آسیب‌دیده بعد از وقوع لرزش اصلی و نحوه عملکرد آنها تحت زلزله‌های متوالی حاوی لرزش اصلی و پس­لرزه بوده است. بدین منظور، بعد از اعمال لرزش اصلی معادل با زلزله طرح استاندارد 2800 ایران، ساختمان‌های آسیب‌دیده، تحت تحلیل‌های دینامیکی افزایشی ناشی از پس­لرزه­ها و بارافزون قرار گرفته‌اند. ارائه منحنی‌های شکنندگی برای سطوح مختلف خرابی به وجود آمده در المان‌های اصلی قبل و بعد از وقوع لرزش اصلی، از دیگر دستاوردهای این پژوهش است. نتایج بیانگر ظرفیت و مقاومت بالای سیستم قالب ‌تونلی در زلزله‌های متوالی و تأمین سطح عملکرد قابلیت استفاده بی‌وقفه در زلزله طرح استاندارد 2800 می‌باشد. با استناد به نتایج حاصل از این مطالعه، نتیجه گردید که عدم آسیب قابل توجه تحت لرزش اصلی متناظر به خطر طراحی ساختگاه، بیشترین شانس را جهت تحمل پس­لرزه‌ها برای این سیستم نوظهور فراهم کرده است. به علاوه، مشخص شد که اجزای اصلی در این ساختمان‌ها، حتی تحت پس­لرزه‌های نسبتاً قوی نیز، با احتمال ناچیزی به سطح عملکردی نامبرده می‌رسند.