مطالعه ریخت‌شناسی اتولیت ساجیتا در چهار گونه از هامور ماهیان مناطق مرجانی خلیج فارس و دریای عمان

Abstract

تحقیق حاضر با هدف بررسی پارامترهای ریخت‌سنجی اتولیت ساجیتا در گونه‌های هامور معمولی (Epinephelus coioides) 88 عدد، هامور خاکی (Epinephelus latifasciatus) 71 عدد، هامور خال نارنجی (Epinephelus bleekeri) 69 عدد و هامور پنج نواری (Epinephelus diacanthus) 145 عدد، در مناطق مرجانی آب‌های خلیج فارس و دریای عمان، انجام پذیرفت. نمونه برداری به مدت یک سال (1393 تا 1394) انجام شد. خصوصیات زیست-سنجی نمونه‌ها شامل طول کل، ‌طول چنگالی، وزن ماهی و همچنین شکل اتولیت و پارامترهای زیست‌سنجی اتولیت ساجیتا از جمله طول، عرض، وزن، محیط و مساحت اتولیت مورد بررسی قرار گرفت. در بیشتر پارامترهای مورد بررسی، ارتباط معنی‌دار ملاحظه گردید، بین طول و وزن اتولیت، بین طول چنگالی ماهی و طول اتولیت و همچنین بین طول ماهی و وزن ماهی همبستگی بالایی مشاهده شد (854/0 < R2). بیشترین میزان همبستگی بین پارامترهای اشاره شده در گونه E. diacanthus به دست آمد (894/0R2=). نتایج حاکی از آن است که علاوه بر تفاوت در شکل اتولیت گونه‌های مورد بررسی، تفاوت‌های زیست سنجی نیز در آنها قابل مشاهده است. بیشترین طول، بیشترین وزن، بیشترین محیط و بیشترین مساحت اتولیت مربوط به گونه هامور پنج نواری با میانگین طول کل 2/3± 26 سانتی‌متر و میانگین وزن 27/104±27/1357 گرم و بیشترین پهنای اتولیت مربوط به گونه هامور معمولی با میانگین طول کل 8/1±38 سانتی‌متر و میانگین وزن 42/124±54/1289 گرم بود. به طور کلی می‌توان بیان کرد در گونه‌های مورد مطالعه، روابط بین اتولیت ساجیتا و پارامترهای ریخت‌سنجی گونه‌های مختلف متفاوت بوده و می‌تواند به عنوان شاخص‌ تعیین گونه به کمک اتولیت به شمار ‌آیند.