بررسی فراوانی ژن بتا لاکتاماز TEM در ایزوله های عفونت ادراری بیماران در شهرستان بناب

Abstract

زمینه: ژن بتالاکتامازTEM یکی از مهمترین ژن‌های بتالاکتاماز پلاسمیدی در باکتری‌های خانواده انتروباکتریاسه است که عامل بیش از 90 درصد مقاومت سویه‌های اشرشیاکلی به داروهای بتالاکتام و از علل مهم بروز مقاومت‌های چندگانه دارویی در عفونت‌های بیمارستانی می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در بیماران سرپایی و تعیین شیوع ژن TEM در سویه‌های ESBL می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه تعداد 266 نمونه بالینی اشرشیاکلی یوروپاتوژن از آزمایشگاه‌های شهرستان بناب جمع‌آوری و تأیید شد. آزمایش حساسیت آنتی‌بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن (تست کیربای-بویر) و تست تأییدی به روش دیسک ترکیبی برای شناسایی سویه‌های مولد ESBL انجام شد. DNA ایزوله‌های مولد ESBL استخراج گردید و آزمایش PCR برای ژن TEM انجام شد. یافته‌ها: بیشترین میزان مقاومت سوش ها در برابر آمپی‌سیلین (3/67 %) و بیشترین میزان حساسیت آنها در برابر ایمی پنم(5/92 %) دیده شد و در این مطالعه فراوانی جدایه های مقاوم به چند دارو زیاد بود که 45 درصد از جدایه ها به سه یا بیشتر از سه آنتی‌بیوتیک مقاوم بودند. همچنین از 154 سویه E.coli تحت بررسی 58 سویه ( %7/37) ، تولیدکننده ESBL بودند. 51/65 درصد از سویه‌ها حاوی ژن bla TEM بودند. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه ژن بتا لاکتاماز TEM بیش از 50 درصد بتالاکتامازهای وسیع الطیف را در اشرشیاکلی کد می‌نماید. بنابراین توصیه می‌شود شناسایی این ژن در سویه‌های بیمارستانی این باکتری‌ها در مجموعه آزمایشات روتین آزمایش‌های میکروبیولوژی قرار گیرد. این اقدام می‌تواند باعث تسریع در روند تشخیص و درمان بیماران گردد.