حذف یون مس (II) از محلول‌های آبی توسط نانو کامپوزیت TiO2/bentonite اصلاح‌شده با پلیمرهای آلی

Abstract

به‌منظور بررسی اثر پلیمرهای پکتین و دکستران بر روی ظرفیت جذب نانو جاذب TiO2/bentonite، دو نانو کامپوزیت TiO2/pectin/bentonite و TiO2/dextran/bentonite به روش سل-ژل ساخته شد. بررسی آن‌ها توسط اسپکتروسکوپی FT-IR تائید کننده ریزساختار مورد انتظار و نتایج XRD تائید کننده تشکیل فاز بلورین آناتاز تیتانیا و همچنین ساختار بلوری بنتونیت بود. تصاویر FESEM تشکیل نانو ذرات TiO2 را نشان داد. از این دو نانو کامپوزیت برای حذف یون مس (II) از آب استفاده و عوامل مؤثر بر حذف بررسی و بهینه‌سازی شدند که برای هر دو نانو کامپوزیت بیشینه حذف در 7pH=، مقدار جاذب 04/0 گرم و دما C°25 است؛ اما زمان تماس برای دو نانو کامپوزیت TiO2/pectin/bentonite و TiO2/dextran/bentonite به ترتیب برابر 20 و 30 دقیقه و ظرفیت جذب برابر 16/40 و 12/22 به دست آمد. بررسی اثر یون‌های مزاحم هیچ تأثیر قابل‌ملاحظه‌ای روی راندمان حذف نداشت. نتایج نشان داد که جذب سطحی Cu2+ توسط نانو کامپوزیت‌های TiO2/pectin/bentonite و TiO2/dextran/bentonite از ایزوترم‌های لانگمویر و فروندلیش تبعیت می‌کنند.