مطالعه حلالیت باکلوفن در مخلوط دوتایی 1-هگزیل-4-متیل پیریدینیوم برماید + آب

Abstract

در این مقاله، حلالیت باکلوفن با روش وزن‌سنجی مطالعه شده است. حلالیت باکلوفن در مخلوط دوتایی (آب + 1-هگزیل-4-متیل پیریدینیوم برماید) در محدوده دمایی 293.1تا 313.1 کلوین تحت فشار اتمسفری اندازه‌گیری شد. در مخلوط دوتایی حلالیت باکلوفن با افزایش غلظت مایع‌یونی افزایش یافت. این افزایش حلالیت ناشی از برهم‌کنش‌های آب‌گریز بین باکلوفن و مایع‌یونی و تشکیل میسل می‌باشد. زیرا کاتیون مایع یونی مشابه سورفکتنت ها دارای یک سر قطبی و یک سر غیر قطبی است که در غلظتهای بالا تشکیل میسل می‌دهد. در غلظتهای پایین مایع یونی علت اصلی افزایش حلالیت، برهم‌کنش‌های آب‌گریز بین باکلوفن و مایع‌یونی است درحالیکه در غلظتهای بالاتر مایع یونی علاوه بر برهم‌کنش‌های آب‌گریز، تشکیل میسل نیز در افزایش حلالیت نقش اساسی دارد. داده‌های حلالیت با استفاده از معادله‌ی اصلاح شده‌ی آپلبلات و معادله‌ی نیمه تجربی بوچوسکی_کسیازسزاک λh برازش شدند. هر دو معادله‌ کارایی یکسانی برای پیش‌بینی حلالیت باکلوفن در محلول‌های آبی مایع یونی نشان دادند.