اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر اضطراب کودکان در خانوادههای بازساختاریافته

Abstract

<strong>مقدمه: </strong>تداوم مشکلات کودکان در خانواده­های بازساختاریافته می‌تواند اختلالات اضطرابی این کودکان را به شدت افزایش دهد و بر زندگی آنها اثرات پایداری داشته باشد. پژوهش حاضر قصد دارد تا اثربخشی درمان شناختی-رفتاری را بر اضطراب کودکان خانواده­های بازساختاریافته بررسی نماید.<br /> <strong>مواد و روش‌ها: </strong>این پژوهش از نوع نیمه­تجربی (طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون، پیگیری با گروه کنترل) بود. حجم نمونه شامل 20 کودک بود که به صورت هدفمند از میان واجدین شرایط ورود به پژوهش در شهرستان شهرضا در سال 1398، انتخاب و به صورت تصادفی در گروه­های آزمایش (10 کودک) و کنترل (10 کودک) جایگزین شدند. گروه آزمایش، تحت درمان شناختی-رفتاری کودکان ۷ تا ۱۴ سال بر اساس دستورالعمل سیلر قرار گرفتند که در 10 جلسه‌ 45 تا 60 دقیقه‌ای برگزار شد. داده‌ها توسط پرسشنامه ‌آخنباخ (فرم والدین) جمع‌آوری شد. از میانگین، انحراف معیار و آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر برای گزارش نتایج استفاده شد.<br /> <strong>یافته‌ها:</strong> میانگین نمره اضطراب در گروه درمان شناختی-رفتاری در پس‌آزمون (90/14) و پیگیری (20/14) نسبت به پیش‌آزمون (90/18) کاهش یافت، اما در گروه کنترل تفاوت محسوسی مشاهده نشد (پیش­آزمون:01/19، پس­آزمون:60/18 و پیگیری: 20/18). میانگین نمره ­اضطراب در کودکان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل (739/5= F)، اختلاف معنی­داری داشت (001/0=p).<br /> <strong>نتیجه‌گیری: </strong>درمان شناختی-رفتاری می­تواند برای کاهش اضطراب در کودکان خانواده‌های بازساختاریافته استفاده گردد. به درمانگران توصیه می‌شود در جلسات درمانی از درمان شناختی-رفتاری برای درمان اختلالات اضطرابی کودکان استفاده نمایند.