بررسی تأثیر مداخله‏ آموزشی مبتنی بر مدل ارتقای سلامت پندر بر خودشکوفایی و روابط بین ‏فردی زنان یائسه‏

Abstract

<strong>مقدمه: </strong>سلامت جامعه در گرو تأمین نیازهای بهداشتی، فرهنگی و اقتصادی زنان است. یائسگی بخشی از زندگی زنان است که در بهداشت باروری اهمیت ویژه‏ای دارد و برنامه آموزشی مناسب به‏ منظور بهبود توانمندی‏های روانی زنان ضروری است. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر مداخله آموزشی مبتنی بر مدل ارتقاء سلامت پندر بر خودشکوفایی و روابط بین‏فردی انجام شد. <strong>مواد و </strong><strong>روش</strong><strong>‌ها: </strong>این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی با پیش­آزمون، پس­آزمون و گروه کنترل بود. از بین زنان یائسه‏ شاغل در مدارس دخترانه غیردولتی شهر تهران طی سال 1398 به‏شیوه هدفمند تعداد 60 نفر انتخاب و به‏صورت تصادفی در گروه­های آزمایش (30 نفر) و کنترل (30 نفر) قرار گرفتند. جمع­آوری داده­ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک-محقق ساخته و پرسشنامه استاندارد رفتارهای ارتقادهنده سلامت انجام شد. در گروه آزمایش، آموزش رفتارهای ارتقادهنده سلامت در 6 جلسه به­ صورت هفته<strong>­</strong>ای 1 جلسه و هر جلسه به‏ مدت 2 ساعت اجرا گردید. پس از پایان آموزش از گروه­ها پس­آزمون گرفته شد. داده­ها با روش‏های آزمون‏های t مستقل و زوجی و تحلیل کواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. <strong>یافته</strong><strong>‌ها:</strong> نتایج نشان داد مداخله‏ آموزشی مبتنی بر مدل ارتقای سلامت بر افزایش خودشکوفایی (53/9=F، 006/0=p و 60/0=Eta) و روابط بین‏فردی زنان یائسه (40/8=F، 009/0=p و 71/0=Eta) گروه آزمایش در مرحله پس­آزمون تأثیر مثبت و معنی­داری داشته است. <strong>نتیجه‌گیری: </strong>مداخله‏ آموزشی مبتنی بر مدل ارتقای سلامت می‏تواند برای انتقال به مرحله یائسگی کارساز باشد. پژوهشگران و درمانگران می‏توانند از مدل پندر برای بهبود رفتارهای ارتقادهنده سلامت در زنان یائسه ایرانی استفاده کنند.