اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر اضطراب و نگرانی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بیش‌فعالی-کمبود توجه

Abstract

<strong>مقدمه:</strong> مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بیش­فعالی-کمبود توجه، مشکلات مربوط به سلامت روان از جمله اضطراب و نگرانی بیشتری را تجربه می­کنند. در این راستا هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن­آگاهی بر اضطراب و نگرانی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بیش­فعالی-کمبود توجه بود.<br /> <strong>مواد و روش ­ها:</strong> طرح پژوهش به صورت نیمه­تجربی و از نوع پیش­آزمون – پس­آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور 30 نفر از مادران دانش­آموزان دختر مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال بیش­فعالی-کمبود توجه بعد از نمونه­گیری هدفمند به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. از فرم والد پرسشنامه Conners به همراه مصاحبه بالینی به عنوان ابزار غربالگری و از پرسشنامه اضطراب بک و نگرانی پنسیلوانیا، برای گردآوری داده­ها در دو مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون استفاده شد. برنامه آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن­آگاهی، به مدت 8 جلسه 2 ساعته بر روی گروه مداخله اعمال گردید. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس یک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.<br /> <strong>یافته ­ها</strong>: نتایج نشان داد آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن­آگاهی منجر به تفاوت معنی­دار آماری بین مراحل پیش و پس از آزمون در نمره کلی اضطراب و نگرانی در گروه مداخله شد(001/0>p). به این صورت که در مرحله پس­آزمون بعد از کنترل نمرات پیش­آزمون، گروه مداخله نسبت به گروه کنترل اضطراب و نگرانی کمتری را گزارش نمودند.<br /> <strong>نتیجه­ گیری:</strong> با توجه به اثربخش بودن استفاده از برنامه فرزندپروری مبتنی بر ذهن­آگاهی در کاهش علایم اضطراب و نگرانی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بیش­فعالی-کمبود توجه، آموزش این برنامه در راستای کاهش فشار روانی این گروه از افراد جامعه پیشنهاد می­شود.