ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاک منطقه چالوس و نوشهر در اثر وقوع زلزله با استفاده از روش سرعت موج برشیVs ))

Abstract

روانگرایی یکی از شایع­ترین اثرات تغییر شکل زمین در اثر وقوع زمین­لرزه است و اغلب علت اصلی آسیب و تخریب ساختمان­ها و زیر ساخت­ها می­باشد. منطقه مورد مطالعه ( گستره چالوس و نوشهر) در نوار ساحلی دریای خزر واقع شده و بر روی مواد سست آبرفتی واقع شده و در طول تاریخ، شاهد زلزله­های متعددی بوده است. در این تحقیق، روش سرعت موج برشی (Vs) با به کاربردن 5 رابطه تجربی جهت ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاک­های شهرهای چالوس و نوشهر با فرض شرایط بدون سمنتاسیون و با سمنتاسیون مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین با توجه به توزیع گمانه­های مورد ارزیابی که در قسمت رسوبی گستره مورد مطالعه با سن کمتر از 10000 سال قرار دارند، جواب­های با شرایط بدون سمنتاسیون مورد قبول است؛ آنالیزهای انجام شده نشان می­دهد که از میان 46 حلقه گمانه، تحلیل شده، 35 گمانه مستعد روانگرایی هستند که بیشتر آن­ها در شهرستان نوشهر واقع شده­اند. با توجه به مقادیر شاخص­ پتانسیل روانگرایی بدست آمده در گستره مورد مطالعه بر اساس روش سرعت موج برشی با فرض شرایط بدون سمنتاسیون خاک، 7/8 درصد گستره مورد مطالعه در محدودة 0<em>PL</em> = ، 2/15درصد در محدودة 5><em>PL </em>>0، 3/41 درصد در محدود 15><em>PL</em>>5و 8/34درصد در محدودة 15<<em>PL </em><em> </em>قرار دارند. نظر به این که عمق سطح ایستابی یک پارامتر مهم در روانگرایی خاک می­باشد، با توجه به بالا بودن سطح ایستابی، و با در نظر گرفتن پتانسیل بالای لرزه خیزی منطقه، احتمال روانگرایی بالا می­رود.