بررسی و تحلیل مؤلفه‌های سبکی دیوان تازه‌یافته وفای فراهانی

Abstract

کم توجهی محققان به سبک بازگشت به دلیل فقدان نوآوری و تکرار سبک پیشینیان، سبب ناشناخته ماندن بسیاری از شاعران این دوره و دیوان اشعار آن‌ها گشته است. اما بی شک کاوش در اشعار شاعران دوره بازگشت نیز خالی از فایده نبوده و بخشی از گنجینه ادبیات فارسی را بازنمایی می‌کند. <em>محمد حسین وفای فراهانی</em>، ادیب و شاعر متخلص به «وفا»، عموی قائم مقام اول و از سادات فراهان بود. <em>وفای فراهانی</em> از شاعران گمنام قرن سیزدهم است. دیوان اشعار وی هنوز به صورت نسخه خطی بوده و به چاپ نرسیده است. در این نوشتار به شیوه استقرایی- تحلیلی به بررسی و تحلیل مؤلفه‌های سبکی دیوان <em>وفای فراهانی</em> پرداخته شده است. با بررسی و تحلیل اشعار او می­توان پی برد وی از شاعران سبک بازگشت است که در سطح زبانی متوجه سبک خراسانی و از جنبه‌های ادبی و فکری پیرو سبک عراقی بوده است. اشعار <em>وفای فراهانی</em> همراه با سادگی و روانی، از آرایه‌های بدیعی لفظی و معنوی بهره بسیار برده است.