بررسی تطبیقی عشق مجازی در اشعار حسین منزوی و نزار قبانی

Abstract

عشق یکی از مقوله‌های پرتکرار و پرطرفدار در محدوده علایق و احساسات انسانی و خصوصاً در قلمرو زبان مکتوب بشری است. هر کسی از ظن خود و از نی خویش عشق را می­سراید.گرچه از دو دریچه عشق حقیقی و مجازی به عشق نگریسته شده است و عشق مجازی صرفاً در هیأت معشوقی زمینی رؤیت شده، لکن گاهی عشق حقیقی در پیکره معشوق زمینی تجلی می­یابد از قبیل عشق فرزند به مادر یا بالعکس. عشق مجازی در چارچوب عشق زمینی و معشوقه زیبارو خلاصه نمی‌شود، بلکه به موضوعات عمیق­تری چون عشق به آزادی، وطن و فرزند و... گسترش می­یابد. <em>نزار قبانی</em> و <em>منزوی</em> شاعران عاشقانه سرایی بودند صاحب سبک، که توانسته­اند ادبیات کلاسیک را به ادبیات معاصر پیوند بزنند. هر دو شاعر در پی ایجاد زبان جدیدی برای بیان عشق هستند و عشق را امری مقدس می­دانند. نگاه <em>نزار قبانی</em> به زن ارتباط نزدیکی با موضوع سیاست، وطن و آزادی دارد و سعی در متعالی کردن ارزش­های انسانی زن دارد. زن در اشعار وی مصداق معینی ندارد و منظور او عموم زنان عرب است ولی در شعر <em>منزوی</em> از زنی مشخص سخن گفته­می شود. هر دو جوهره اصلی اشعار خود را از مادر می­دانند و اشعار زیبایی در وصف مادر، پدر، همسر و فرزند سروده­اند.