مقایسه و بررسی تطبیقی موسیقی کناری غزلیات سلمان ساوجی و خواجوی کرمانی

Abstract

<em>خواجوی کرمانی</em> و <em>سلمان ساوجی</em> از شاعران نامدار و صاحب سبک قرن هشتم توانسته‌اند به کمک موسیقی شعر، توازن و تناسب کلمات را در محور هم‌نشینی زبان، به بهترین شکل به نمایش بگذارند. این مقاله در بررسی و مقایسه موسیقی کناری غزلیات <em>سلمان</em> و <em>خواجو</em> بر آن است که اثبات کند قافیه‌های دو همسان کم‌آهنگ‌ترین کلمات قافیه‌اند. این نوع قافیه در شعر <em>خواجو</em> بیش از <em>سلمان</em> است. وجود قافیه‌های سه همسان و بیش‌تر در شعر <em>سلمان</em> بیانگر این است که وی بیش از <em>خواجو</em> به موسیقی کناری حاصل از قافیه اهمیت داده است. <em>خواجو</em> تمایل چندانی به استفاده از ردیف‌های تصنّعی نشان نداده، حال آنکه ردیف‌های <em>سلمان</em> اغلب ساده و پیشوندی است. ردیف در غزلیات هر دو شاعر متنوع است. بکارگیری فعل مضارع بیش از ماضی، بیانگر خلاقیت و تحرّک تصاویر شعری آنان است.