خوانش بوم‌گرایی از سمبل‌های طبیعت در اشعار رابرت فراست و سهراب سپهری
چکیده
این مقاله تطبیقی، خوانش بوم‌گرایانه از سمبل‌های طبیعت در اشعار برگزیده سهراب سپهری و رابرت فراست است. بوم‌گرایی تئوری جدیدی است که به اهمیت ارتباط انسان و طبیعت تأکید می‌کند. سمبل اصطلاحی ادبی است و از آغاز تاریخ بشر بوده است و تصویری است که به چیز دیگر اشاره می‌کند. اگر سمبل‌ها از طبیعت گرفته شده باشند به آن‌ها سمبل‌های طبیعت می‌گویند. آن‌ها به طور غیرمستقیم افکار، احساسات و تجربه‌های روزمره ما را بیان می‌کنند. شاعر از سمبل نه به عنوان نشانه بلکه به عنوان اشاره به واقعیت‌های پنهان زندگی استفاده می‌کند و ما می‌توانیم بگوییم که شعر به خاطر ارائه افکار و احساسات می‌تواند به عنوان سمبل در نظر گرفته شود. این تحقیق نشان می‌دهد چطور رابرت فراست از آمریکا و سهراب سپهری از ایران از سمبل‌های مشترک طبیعت با معانی متفاوتی در شعرهایشان استفاده کرده‌اند. شعر آن‌ها به طبیعت مربوط است اما نگاه به طبیعت و فلسفه آن‌ها متفاوت است.
کلید واژگان
فراستسپهری
سمبل‌های طبیعت
بوم‌گرایی
شماره نشریه
38تاریخ نشر
2016-08-221395-06-01
ناشر
دانشگاه آزاد اسلامی واحد جیرفتIslamic Azad University Jiroft Branch
سازمان پدید آورنده
دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات انگلیسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، تبریز، ایران.عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، تبریز، ایران(استادیار).
