بررسی تطبیقی دو اثر از اکبر رادی و کسافر کروتس

Abstract

تئاتر هویت (بومی) یکی از گونه‌های درام است که در ایران با نام <em>رادی</em> رقم می‌خورد و در آلمان به شکل مدرن آن در سده بیستم پیشگامانی چون <em>هوروات</em>، <em>ماری لوئیزه</em> <em>فلایسر</em>، <em>فاسبیندر</em> و <em>کروتس</em> را در پیشینه خود دارد. این تئاتر به شکل امروزی آن انتقادی – اجتماعی است و درباره مردم و برای مردم بوده و به زندگی قشر فرودست، کارگر و کشاورز تعلق دارد که در روستاها و یا حاشیه شهرها زندگی می‌کنند و واقعیت زندگی آنان را با زشتی‌ها و زیبایی‌هایش به تصویر می‌کشد. این مقاله به بررسی همین واقعیت با مقایسه دو تئاتر بومی «مرگ در پاییز» اثر نمایشنامه نویس ایرانی <em>اکبر</em> <em>رادی</em> و «اتریش علیا» اثر <em>فرانتس کسافر کروتس</em> آلمانی می‌پردازد. هر دو نویسنده این ژانر را برگزیدند تا واقعیت زندگی این قشر از مردم جامعه خویش را برای مخاطب ملموس‌تر نمایند.