نقدی بر کتاب زندگی خوب: یک‌پارچه‌سازی فلسفه و روان‌شناسی به‌روزی

Abstract

<span lang="FA">فیلسوفان همواره نظریه‌هایی دربارة چیستی به‌روزی به‌دست‌ داده‌اند، اما از روان‌شناسی غافل بوده‌اند و روان‌شناسان نیز در بحث‌های خود از به‌روزی هیچ نظریه‌ای دربارة چیستی آن در اختیار نداشته‌اند. مایکل بیشاپ در کتاب <em>زندگی خوب: یک‌پارچه‌سازی فلسفه و روان‌شناسی به‌روزی</em> می‌کوشد تا این دو حوزة ظاهراً از هم جدا را با یک‌دیگر و تحت رویکردی جامع متصل سازد و حاصل نیز تقریر چهارچوب نویی برای فهم زندگی خوب و به‌روزی است. این چهارچوب نظریة شبکه‌ای است، شبکه‌ای خودکفا و خودبسنده از احساسات و عواطف مثبت، نگرش‌های مثبت، ویژگی‌های مثبت، دستاوردهای مثبت، و تعامل سازنده و کام‌یاب با جهان که چهارچوبی علی و معلولی فراهم</span><span lang="FA"> </span><span lang="FA">می‌آورد. مقالة کنونی به‌طور خاص، با تأکید بر رویکرد جامع نویسنده و نظریه‌ای شبکه‌ای علی، کتاب را معرفی می‌کند. درانتها نیز به‌طور خاص نکاتی انتقادی را درمورد روش‌شناسی نویسنده و نیز محتوای نظریة شبکه‌ای وارد می‌سازد که بیش‌تر به مسئلة اعتبار هنجارگذارانة این نظریه در قیاس با سایر نظریه‌های دربارة به‌روزی مربوط می‌شود.</span>