نقش فلسفی دلوز و اسپینوزا در فمینیسم گیلیان هووی نقد کتاب دلوز و اسپینوزا: رایحۀ مسئلۀ بیان

Abstract

<span lang="FA">نقد فلسفی دلوز بر اسپینوزا، که در کتاب <em>اسپینوزا و مسئلة بیان</em> آمده است، اثر بسیار مهمی است، زیرا نتایجی که در آن کتاب به‌دست آمده‌اند بنیادهایی فراهم می‌آوردند برای تأملات مابعدالطبیعی بعدی دلوز درباب طبیعت قدرت، بدن، تفاوت، و شباهت. <em>دلوز و اسپینوزا</em> نخستین کتابی است که آرای فلسفی دلوز را بررسی می‌کند، در جاهایی که تلاش می‌کند فلسفة اسپینوزا را ارزیابی کند و استدلال‌های وی را درباب </span><span lang="FA">مسائلی مانند امر مطلق، فلسفة ذهن، معرفت‌شناسی، و فلسفة اخلاق و سیاست به‌چالش ‌بکشد. اگرچه نویسنده دلوز را تحسین می‌کند، با او سر مخالفت دارد و بر</span><span lang="FA"> آن است که استدلال‌های وی نه‌تنها به ماتریالیسم حذفی و گونه‌ای سیاست هابزی می‌انجامند، بلکه مبهم‌گویی و مبهم‌کردن را رواج می‌دهند. وی، ضمن مخالفت با نظریه‌پردازان فمینیست که مفاهیم دلوز را راهی برای نجات نظریه‌های فمینیستی می‌دانند، پیش‌نهاد می‌دهد که چرخش به‌سوی مارکسیسم و نظریة انتقادی بهترین راه‌گشای فمینیسم خواهد بود.</span>