نقدی بر کتاب ویتگنشتاین و غایت فلسفه: نه نظریه و نه درمان

Abstract

<span lang="FA">هر علمی ازطریق مبانی آن شناخته می</span><span dir="LTR">‌</span><span lang="FA">شود. یکی از مبانی علم که در شناخت آن بسیار اثرگذار است «غایت» علم است. در فلسفه نیز فلاسفه براساس تعریفی که از آن دارند غایتی برای فلسفه در نظر می</span><span lang="FA">‌گیرند</span><span lang="FA">. در این مقاله بر نظر ویتگنشتاین درمورد غایت فلسفه تمرکز شده است. محور اصلی برای وصول به این مقصد کتاب <em>ویتگنشتاین و غایت فلسفه: نه نظریه و نه درمان،</em> اثر دنیل هوتو، است که وی در آن «غایت فلسفه» ازنظر ویتگنشتاین را بیان می</span><span dir="LTR">‌</span><span lang="FA">کند. هوتو بحث خود را از منطق آغاز می</span><span dir="LTR">‌</span><span lang="FA">کند. سپس تفاسیر قدیمی</span><span lang="FA">‌</span><span lang="FA">تر درخصوص غایت فلسفه درنظر ویتگنشتاین را مطرح می</span><span dir="LTR">‌</span><span lang="FA">کند و آن</span><span lang="FA">‌</span><span lang="FA">ها را به‌چالش</span><span lang="FA"> </span><span lang="FA">می</span><span lang="FA">‌</span><span lang="FA">کشد. وی ابتدا تفسیر نظریه</span><span dir="LTR">‌</span><span lang="FA">ای و مابعدالطبیعی وسپس تفسیر درمانی را، که بنابرآن بسیاری از ملاحظات <em>رساله</em> بی</span><span dir="LTR">‌</span><span lang="FA">معناست، نفی می</span><span dir="LTR">‌</span><span lang="FA">کند و درپایان، تفسیری نو از غایت فلسفه درنظر ویتگنشتاین ارائه می</span><span dir="LTR">‌</span><span lang="FA">کند که مبتنی</span><span lang="FA">‌</span><span lang="FA">بر توصیف، و براساس عمل</span><span dir="LTR">‌</span><span lang="FA">گرایی در زندگی روزمره است. البته به این تفسیر هوتو نیز انتقاداتی وارد است و لازم است تا برخی مؤلفه</span><span dir="LTR">‌</span><span lang="FA">های آن بازبینی شود.</span>