«جامعه‌شناسی زبان» یا «برنامه‌ریزی زبان»؟ بررسی و نقد کتاب جامعه‌شناسی زبان (برنامه‌ریزی زبان فارسی و نگرش‌های زبانی)

Abstract

در این مقاله کتاب «<em>جامعه ­شناسی زبان (برنامه­ ریزی زبان فارسی و نگرش­ های زبانی</em>)»، نوشته نگار داوری اردکانی با همکاری آذردخت جلیلیان، بررسی و نقد شده است. در این راستا، هم به ساختار و جنبه­ های صوری کتاب و رعایت اصولِ پژوهش و نگارش علمی توجه شده، و هم به محتوای کتاب و آنچه در آن آمده است. به طور کلی می ­توان گفت آن بخش­ هایی از کتاب که حاصل و نتایج کارهای میدانی مولف اصلی آن را بیان می­کند، دارای نکته ­ها و یافته­ های سودمند و درخور توجه بسیاری برای برنامه ­ریزی زبان فارسی است. از نظر صوری، بر کتاب ایرادهایی چون بی ­توجهی به جدانویسی، سرهم­ نویسی، رعایت نکردن نیم­ فاصله، رعایت نکردن اصول ارجاع ­دهی،... مترتب است. از نظر محتوایی هم برخی از مطالب مطرح ­شده شتابزده، نامنسجم و نامفهوم به نظر می ­رسد. همچنین تکرار چندباره برخی از مطالب در جاهای مختلف کتاب برای خواننده پرسش­ برانگیز است. زبان ترجمه ­ای بخش­ هایی از مطالب کتاب، نقل حجم بزرگی از مطالب نویسندگان دیگر، برابرهای غیردقیق برای برخی از اصطلاحات و واژه­ های غیرفارسی، از دیگر ایرادهای محتوایی کتاب است.<br /> <strong><em></em></strong>