تعیین نقش متغیرهای ارتباطی در پیش‌بینی طلاق عاطفی

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی و شناسایی نقش متغیرهای ارتباطی در پیش‌بینی طلاق عاطفی در شهر همدان انجام گرفته است. روش پژوهش از نوع پیمایشی بود. جامعۀ آماری این پژوهش، همه‌ی زنان متأهل ساکن شهر همدان بودند که از این میان تعداد 200 نفر به‌صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و پرسشنامه پژوهشی را تکمیل نمودند. برای اندازه‌گیری طلاق عاطفی از پرسشنامه پژوهشگر ساخته‌ای که در قالب طیف لیکرت و در یک مقیاس 6 درجه‌ای ساخته شد استفاده شد و برای اندازه‌گیری متغیرهای ارتباطی (توانایی ارتباط، توانایی حل تعارض و مسؤولیت‌پذیری) از پرسشنامه‌های موجود بهره گرفته شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که توانایی ارتباط، توانایی حل تعارض و مسؤولیت‌پذیری 48 درصد تغییرات طلاق عاطفی را پیش‌بینی می‌کنند. بدین معنا که هر چه توانایی ارتباط و توانایی حل تعارض پایین‌تر و هر چه مسؤولیت‌پذیری کمتر باشد احتمال طلاق عاطفی نیز بیشتر است. از این‌رو، داشتن مهارت‌های ارتباطی سه‌گانه مورد بررسی می­تواند به کاهش میزان طلاق عاطفی کمک کند.