بررسی عوامل تربیتی مؤثر، بر جامعه‌پذیری فرزندان بر اساس روش تحلیل مضمون (مطالعه موردی دو گروه از مادران آسیب‌دیده شهر اصفهان)

Abstract

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی کیفی عوامل تربیتی مؤثر در میزان جامعه‌پذیری کودکان است. جامعه آماری، مادران آسیب‌پذیر 25 تا 40 ساله را در بر می­گیرد که حداقل دارای یک فرزند 6 تا 12 ساله هستند. 15 نفر از این مادران به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. روش تحقیق کیفی بوده و به‌منظور گردآوری اطلاعات از تکنیک مصاحبه استفاده شد. رویکرد نظری مورد استفاده در این مقاله بر پایه نوع خانواده­ها، جامعه­پذیری و زنان آسیب­‌پذیر می‌باشد. زنان آسیب‌پذیر انتخاب‌شده زنان معتاد و زنان همسر معتاد هستند. برای بررسی عوامل تربیتی مؤثر بر جامعه‌پذیری لازم بود در ابتدا مدل تربیتی خانواده‌ها مورد بررسی قرار گیرد. در نهایت عوامل تربیتی مؤثر به‌صورت سه عامل نگرش‌ها و باورها، همدلی و وابستگی دسته‌بندی شد و میزان جامعه‌پذیری کودکان در خانواده با توجه به این عوامل بررسی شد. نتایج این پژوهش نشان داده است که اکثر این فرزندان به‌دلیل عدم وجود امنیت روانی در خانواده‌هایشان و همچنین طرد شدن از طرف جامعه، جامعه‌پذیری مناسبی ندارند؛ ولی در صورت ایجاد بستر مناسب و رفع مشکلات می‌توانند عضو مؤثری در جامعه باشند.