ده نامه سرایی در ادبیات فارسی

Abstract

ده نامه، گونه ای از ادبیات غنایی است که معمولاً در حالات عاشق و معشوق می باشـد . و<br />اغلب در آن غزلی اتی نیز از زبان عاشق و معشوق در لا به لای مثنوی می آید .<br />اولین کسی که در میان مثنوی غزل گنجانده عی وقی در منظومه ورقه و گلشاه می باشد .<br />ده نامه ها را می توان به سه دسته تقسیم کرد : نوع او ل ده نامه های بی نامه مانند ده نامـه<br /> فخرالدین عراقی، ده نامة همام تبریزی و ده نامة شرف  الدین رامی .<br />نوع دوم ده نامه ی یکسویه که به صورت نامه های یکطرفه است مانند ده نامة فخرالدین اسعد گرگانی<br />و ده نامه عماد فقیه .<br />ها<br />نوع سوم ده نامه های دوسویه که متعارف ترین نوع ده نامه است . مانند ده نامه اوحـدی<br />مراغه ای، ده نامة عبید زاکانی و ده نامة ابن عماد خراسانی و ... .<br />همچنین در ادبیات فارسی منظومه هایی وجود دارد به نام سی نامه که به پیـروی از ده<br />نامه ها سروده شده است . مانند سی نامه امیرحسین حسینی هروی و سی نـامـه کـاتـبـی<br />ترشیزی . شاه اسماعیل او ل صفوی ( خطایی ) نیز ده نامه ای به ترکی دارد