سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوران ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی

Abstract

سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با پستی ها و<br />بلندی های متعدد و فراوانی مواجه بوده است . این پستی ها و بلندی ها با توجه به شرایط<br />حاکم بر نظام بین الملل و مقتضیات سیاسی حاکم در داخل ارزیابی می گردد . این مشخصه<br />بارز در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوران ریاست جمهوری آقای هاشمی<br />رفسنجانی و آقای محمد خاتمی جلوه گر می باشد . لذا ما شاهد پیگیری سیاست خارجی<br />جمهوری اسلامی ایران متاثر از رویکردها و گفتمان های متفاوتی در هر دو دوره می باشیم .<br />با توجه به ضعف ها و کاستی های اقتصادی ناشی از جنگ تحمیلی با عراق در داخل و<br />فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در خارج در دوران سازندگی و ضرورت توسعه اقتصادی در<br />غالب گفتمان واقع گرای آرمانگر از یکسو و بسط و گسترش روابط سیاسی و دیپلماتیک در<br />عرصه نظام بین الملل تحت رویکرد تنش زدائی و همزیستی مسالمت آمیز با دیگر کشورها در<br />دوره ریاست جمهوری آقای محمدخاتمی از سوی دیگر، به علاوه حفظ و استمرار وجه<br />آرمان گرایانه در سیاست خارجی که مصرح در قانون اساسی می باشد و عدم پیگیری دو<br />وجهی اقتصاد و سیاست در سیاست خارجی، شاهد عدم ثبات و فقدان استمرار در پیگیری<br />یک گفتمان و رویکرد مسلط در عرصه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در این<br />دوران می باشیم