مدل‌های بهینه‌سازی در لجستیک اضطراری

Abstract

مدل‌سازی بهینه از زمان اولین کاربرد آن در موقعیت‌های حوادث دریایی در دهه 1970 به ابزاری قدرتمند برای فائق آمدن برمشکلات لجستیک اضطراری تبدیل گردیده است. این مقاله با استفاده از تکنیک‌های تجزیه ‌و‌تحلیل محتوا به مرور مدل‌های بهینه‌سازی به‌کار‌رفته در لجستیک اضطراری می‌پردازد. عملیات‌های مربوط به بلایا را می‌توان قبل یا بعد از وقوع حوادث انجام داد. ارزیابی اخطار در کوتاه‌ترین زمان، جانمایی تأسیسات و موقعیت‌یابی قبلی موجودی به‌عنوان عملیات‌های اصلی قبل از وقوع بلایا طرح‌ریزی می‌گردند. در‌حالی‌که توزیع امداد و انتقال مصدومان به‌عنوان عملیات‌های پس از وقوع بلایا طبقه‌بندی می‌گردند. طبق این عملیات‌ها، تحقیقات ارائه شده در مقالات به سه بخش تقسیم می‌گردند: محل جانمایی تأسیسات، توزیع امداد و انتقال مصدومان و سایر عملیات‌ها. مقالات دو بخش اول، براساس انواع مدل، تصمیمات، اهداف و محدودیت‌ها سازمان‌دهی و تجزیه ‌و‌تحلیل می‌گردند. در نهایت از طریق چارچوب تجزیه‌ و‌تحلیل محتوا، شکاف‌های تحقیقاتی شناسایی می‌گردند و مسیرهای تحقیقات آتی مطرح می‌گردند.