تدوین و اعتباریابی مقیاس جوّ تغییر راهبردی در دانشگاه

Abstract

جوّ تغییر در دانشگاه اشاره به ادراک افراد از وضعیت مطلوبی دارد که دانشگاه تمایل به دستیابی آن را دارد. هر اندازه افراد ادراک مطلوب‌تری از تغییر داشته باشند، تغییر به صورت اثربخش‌تر اتفاق می‌افتد. دانشگاه‌ها جهت همگامی با تغییرات مستمر، نیازمند برخورداری از ابزاری نظام‌مند برای ارزیابی و شناخت جوّ تغییر دانشگاه می‌باشند تا با بهره‌گیری از آن بتوانند روند توسعه تغییر را با سرعت و موفقیت بیشتر پیگیری نمایند. لذا هدف کلی این پژوهش تدوین و اعتباریابی مقیاس توسعه‌ جوّ تغییر راهبردی برای دانشگاه بود. به منظور تدوین ابزار مذکور با مبنا قرار دادن الگوی کل‌نگر ساختاری توسعه‌ی جوّ تغییر راهبردی در دانشگاه، به تدوین و سپس اعتباریابی ابزاری برای توسعه جوّ تغییر راهبردی در دانشگاه پرداخته شد. ابزار مذکور مشتمل بر ده عامل (مبانی تغییر؛ بُعد مفهومی در سطوح محیطی، سازمانی و فردی؛ بُعد ساختاری در سطوح گروهی و سازمانی؛ بُعد عملکردی در سطوح فردی، گروهی، سازمانی و محیطی) تدوین گردیده است. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه‌ آماری تحقیق، شامل کلیه‌ی مدیران دانشگاه شیراز (138 نفر) در سال تحصیلی 95 ـ 1394 بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده 103 نفر به عنوان نمونه‌ی پژوهش انتخاب شدند و مقیاس جوّ تغییر راهبردی در دانشگاه را تکمیل نمودند. پس از بررسی روایی صوری مقیاس مذکور، به منظور بررسی روایی سازه از روش تحلیل گویه استفاده شد که نتیجه به دست آمده بیانگر روایی بالای آن بود. جهت آزمون ساختار عاملی توسعه‌ی جوّ تغییر راهبردی نیز از تحلیل عاملی تأییدی مرتبه‌ی اول و دوم استفاده شد که نتیجه‌ نشان داد که هر کدام از عامل‌های ده‌گانه‌ی توسعه‌ی جوّ تغییر در دانشگاه برای تبیین توسعه‌ی جوّ تغییر از روایی بالایی برخوردار می‌باشند. نتیجه آلفای کرونباخ نیز نشان داد که این مقیاس از پایایی بالایی برخوردار می‌باشد.