بررسی میزان تأثیر برنامه‌ی آموزش خلاقیت بر افزایش خلاقیت دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی

Abstract

هدف پژوهش حاضر، مطالعه‌ی میزان تأثیر برنامهی آموزش خلاقیت بر خلاقیت دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی در سال تحصیلی 90- 91 است. در این راستا به روش نمونه‏‏برداری تصادفی، چهارصدوهشتادوهفت نفر از بین دانشجویان دانشگاه برای بررسی میزان خلاقیت انتخاب شدند و پرسشنامهی خلاقیت تورنس به‌عنوان ابزار سنجش خلاقیت بر روی آن‏ها اجرا شد. در مرحلهی بعد، برای تعیین تأثیر مداخلهی آموزشی، گروه آزمایش (26 =n) و شاهد (26 =n) بهطور تصادفی از حجم نمونهی چهارصدوهشتادوهفت نفری انتخاب شدند؛ بدین صورت که نمرهی کلی آزمودنی‏هایی که در پرسشنامهی خلاقیت پایین‏تر بود، از حیث نمرهی کلی خلاقیت، میانگین، انحراف معیار، سن، پایهی تحصیلی، و رسته همتاسازی شدند و گروه آزمایش، تحت تأثیر برنامهی آموزش (کاربندی) قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که کاربندی آموزشی تأثیر معناداری در افزایش خلاقیت گروه آزمایش دارد. همچنین مشخص شد نمرهی کلی خلاقیت گروه شاهد که تحت تأثیر کاربندی آموزشی نبودند در پسآزمون تغییری نسبت به دورهی پیشآزمون نداشته است. در این پژوهش، مشخص شد که از نظر آماری بین متغیرهای تحصیلات پدر و مادر، شغل پدر و مادر، مدرک تحصیلی، پایهی تحصیلی، رسته‏های خدمتی با سطوح خلاقیت ارتباط معناداری وجود ندارد. سرانجام مشخص شد که بین پیشرفت تحصیلی و خلاقیت دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی رابطهی معناداری هست.