تدوین مدل بهینه جهت ارزیابی الزامات گذار به امنیت در گردشگری پایدار (موردمطالعه: استان قزوین)

Abstract

امنیت به معنای توان جامعه در حفظ و بهره‌گیری از فرهنگ و ارزش‌های جامعه است. برای رسیدن به امنیت در مقولة گردشگری پایدار، پنج محور اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، انتظامی و زیست‌محیطی مطرح هستند. هدف از پژوهش حاضر شناسایی و تبیین شاخص‌ها و معیارهای مناسب در ارزیابی الزامات امنیتی با رویکرد گردشگری پایدار در استان قزوین و تبیین این الزامات به‌عنوان حلقه‌های گم‌شده در تأمین و هدایت امنیت در جذب گردشگر و ارائه یک چارچوب روش‌شناسی نوین با نظرسنجی از کارشناسان و نخبگان علمی به روش دلفی با پاسخ به این پرسش می‌باشد که کدام شاخص امنیتی از اعتبار بیشتری برخورداراست و اینکه فرآیند طراحی شاخص‌ها و معیارهای مناسب امنیتی چیست؟ روش انجام این پژوهش مبتنی بر روش‌های توصیفی- تحلیلی و پیمایشی و استفاده از روش ترکیبی کیفی و کمی است. در ارتباط با تحلیل متوسط ارزش شاخص‌های انتخاب‌شده شاخص‌های امنیت اجتماعی با (۱۲/۸) امتیاز از اعتبار بیشتری در بین مؤلفه‌های امنیتی در گردشگری پایدار برخوردار است. شاخص‌های امنیت فرهنگی، (۹۸/۷) شاخص‌های زیست‌محیطی، (۸۷/۷) شاخص‌های اقتصادی، (۸۴/۷) و در نهایت شاخص انتظامی با (۷۹/۷) درصد از کل امتیازها در رتبه‌های بعدی قرار دارند.