بررسی تطبیقی جرایم در بافت‌های شهری (مورد مطالعه: شهر پارس‌آباد مغان-استان اردبیل)

Abstract

جرایم شهری زاییده گریزناپذیر جمعی شدن و تراکم افراد انسانی در شهرها است. جرم و جنایت به‌عنوان یک عامل نگران‌کننده اجتماعی در فضاهای شهری امنیت شهروندان را با مشکل مواجه کرده است. مباحث خشونت شهری و جرایم و ارتباط آن با بافت فیزیکی شهرها ازجمله مباحث مهمی است که در تمامی جوامع به اشکال و میزان گوناگون و متفاوت مشاهده می‌شود. در این پژوهش سعی شده است تا میزان وقوع جرایم در بافت‌های مجاز و غیرمجاز شهری به‌صورت تطبیقی در شهر پارس‌آباد مغان مورد بررسی قرارگیرد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش از نوع توصیفی- تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به‌صورت کتابخانه‌ای و میدانی است و ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه است. جامعه آماری شامل ساکنانی است که در دو بافت موردمطالعه ساکن هستند. برای جمع‌آوری داده‌ها براساس روش کوکران 350نمونه از ساکنان برای بررسی میزان جرایم در محل سکونت آنها به‌طور تصادفی انتخاب شدند. ازاین‌بین، 175خانوار از بافت مجاز و 175خانوار نیز از بافت غیرمجاز انتخاب شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی (مانند آزمون تیتست، کایدو، تحلیل میانگین چندجامعه) و همچنین برای سطح‌بندی جرایم از مدل تحلیل خوشه‌ای استفاده شده است. نتایج کلی به‌دست‌آمده از این پژوهش نشان می‌دهد که میزان وقوع جرایم در بافت غیرمجاز شهری بیشتر از بافت مجاز است. به عبارت دیگر، بین نوع بافت کالبدی شهرها و میزان جرایم رابطه معنی‌داری وجوددارد.