اولویت‌بندی راهکارهای مؤثر در ارتقای امنیت شهری و تأثیر آن بر رضایتمندی مسکونی نمونه مورد پژوهش: منطقه 20 شهرداری تهران

Abstract

در دوران معاصر با رشد جمعیت شهرنشین و پیچیده‌تر شدن ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی شهر، افزایش تضادها و نابرابری‌های اجتماعی از یکسو و انحرافات و کج‌رویهای اجتماعی از سویی دیگر سبب نزول امنیت در محیط‌های شهری شده است. بطوری‌که امروزه ناامنی در محلات مسکونی به‌عنوان یکی از دغدغه‌های مدیریت شهری شناخته می‌شود. امنیت به عنوان یکی از شاخص‌های دستیابی به کیفیت زندگی، مفهومی است که تأثیر فراوانی بر سطح رضایتمندی مسکونی خانوار و جابجایی ساکنان از محله‌های مسکونی شان دارد. بدین منظور هدف از نگارش این پژوهش، اولویت‌بندی سیاست‌های مؤثر بر افزایش امنیت شهری در منطقه 20 شهرداری تهران است. محدوده مورد مطالعه به‌دلیل وجود برخی از مشکلات مانند تراکم بالای جمعیتی، وجود بافت‌های مسأله‌دار مانند بافت‌های فرسوده و اسکان‌های غیر رسمی و غیره دارای مشکلاتی زیادی در زمینه امنیت شهری می‌باشد که به‌عنوان نمونه مورد بررسی قرار می‌گیرد. نوع پژوهش بر اساس ماهیت از نوع توصیفی – تحلیلی می‌باشد که در تبیین ادبیات و پیشینه تحقیق و ارائه مدل از مطالعات کتابخانه‌ای و اینترنتی بهره برده شده است. همچنین به‌منظور ارزیابی و رتبه‌بندی مؤلفه‌ها از تکنیک SWOT-FANP که در واقع تلفیقی از جدول سوات به‌همراه روش فرایند تحلیل شبکه‌ای و نظریه فازی استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نیز به‌کارگیری نورپردازی مناسب، ایجاد مراکز جمعی، افزایش حس تعلق و هویت از طریق بالابردن کیفیت فضاها و ساماندهی فضاهای غیر قابل دفاع به عنوان اولویت‌های اول تا چهارم در ارتقای امنیت در محدوده مورد مطالعه شناخته شده است.