تأثیر اتخاذ تدابیر پیشگیرانۀ وضعی بر وقوع سرقت از اماکن

Abstract

پدیدۀ سرقت، امنیت اجتماعی و اقتصادی شهروندان را تهدید می‌کند. این پدیده که به نوعی با نظم و امنیت کشور در ارتباط است، به لحاظ وارد ساختن آسیب‌های روحی و جسمی به مالباختگان، باعث ایجاد ناامنی در جامعه می‌شود. افزایش رو به رشد جرم سرقت از اماکن به‌عنوان یکی از انواع اعمال مجرمانه سارقان در جامعه و لزوم مبازه با آن، می‌طلبد پیشگیری از جرم را مد نظر قرار داده تا شاهد کاهش وقوع این جرم در سطح جامعه باشیم. تحقیق حاضر با هدف پیشگیری وضعی از انواع سرقت (منزل و مغازه) در شهر کرمانشاه و در سال 1390 که جزء جرایم شایع و شناخته شده در این حوزه بوده، تدوین شده است. این پژوهش از نظر هدف و ماهیت، کاربردی و از نظر روش اجرا، توصیفی - تحلیلی از نوع پیمایشی است. روش نمونه‌گیری، تصادفی ساده و جامعۀ آماری تعداد 192 نفر از مالباختگان سرقت منزل و مغازه است. ابزار گردآوری داده‌های این پژوهش، پرسش‌نامۀ محقق ساخته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد اتخاذ تدابیر و تکنیک‌های پیشگیرانۀ وضعی بر کاهش وقوع سرقت از اماکن مؤثر بوده و از میان انواع تکنیک‌ها، به‌کارگیری تدابیر فیزیکی(محیطی) پیشگیرانۀ وضعی، مؤثرتر از تدابیر فردی(انسانی) و دولتی(اجتماعی) است. از این رو، از نظر مالباختگان مهم‌ترین عامل وقوع سرقت از اماکن (منزل و مغازه)، رعایت نکردن اصول ایمنی از جمله استفاده نکردن از قفل و بست مناسب، دزدگیر، آژیر خطر، گاو صندوق، دوربین مداربسته، نگهبان؛ دور بودن از گشت‌های پلیسی و مراکز انتظامی و همچنین خالی بودن اماکن مسکونی از حضور سکنه است که با اتخاذ تدابیر پیشگیرانه وضعی می توان از وقوع آنها جلوگیری کرد.