ارزیابی دوباره ی نظریه ی تعارض برای مدیریت تعارض های چندگانه ی هم زمان

Abstract

هدف- در این مقاله ی مفهومی سعی شده است تا با استفاده پیچیدگی های اخیر و متون روان شناسی سازمانی به بررسی پدیده های تعارض و تشریح محدودیت های پارادایم پژوهش های حاکم پرداخته شود؛ این پژوهش ها پدیده های تعارض را رویدادی ترتیبی تلقی می کنند که جدای از هم پدید می آیند. طرح/ روش شناسی/ رویکرد- این مقاله به بررسی موضوعی قدیمی در پژوهش مدیریت تعارض می پردازد. به این معنا که موضوع نوع شناسی تعارض گیج کننده است. دیدگاه پیچیدگی این پارادایم بنیادی را به چالش می کشد که در زمینه ی پژوهش تعارض حاکمیت داشته است. پدیده های تعارض هم به ترتیب و هم به طور جداگانه رخ می دهند و مدیران نیز از رفتار حل تعارضی غالب (برای رویارویی با آن) استفاده می کنند. نتایج- این مقاله دو نتیجه دارد: نخست این که راهبردهای رفتاری که در مدیریت تعارض ها پذیرفته می شود بسیار پیچیده است و چند عامل موثر آن ها را مشخص می کند؛ دوم، این که این نظریه فراتر از دیدگاه دوبُعدی است؛ مدیری که با این تعارض های چندگانه ی هم زمان روبه رو است باید تاثیرات احتمالی راهبردهای برگزیده و هم چنین محیط خُرد متغیری که در آن فعالیت می کند را در نظر داشته باشد. اصالت/ ارزش- این مقاله، با فراتر رفتن از دیدگاه دوبُعدی و بررسی دیدگاه اقتضایی- ترتیبی در مدیریت تعارض سازمان، برای نظریه ی تعارض ارزش افزوده داشته است. این مقاله استدلال می کند که پدیده های چندگانه ی تعارض می تواند به طور هم زمان رخ دهد و مدیران باید از رفتارهای گوناگون برای مدیریت موفق تعارض استفاده کنند.