نقش لکه های خون در اثبات جرم

Abstract

جرم یابی، کاربرد علوم مادی در کشف جرم،اثبات جرم، شناسایی مجرمان به منظور تامین عدالت کیفری می باشد؛ بنابراین تحصیل دلایل مادی در جرم یابی که از طریق آثار ومدارک به دست آمده از صحنه های جرم از قبیل:لکه های خون،اثر انگشت، مو،اسپرم،بزاق دهان و...انجام می گیرد دارای ارزش خاصی بوده و اکثرا به نحوی موجب یقین یا علم قاضی در اثبات اتهام و یا رفع اتهام می باشد بطوریکه در بسیاری مواقع متهمی تحت تاثیر شرایط نامساعد، تلقینهای ناروا، تبانی با مجرم اصلی،انگیزه های عاطفی مجبور به اقرار کاذب می گردد که این دلایل و مدارک این اقرار را بی اعتبار کرده و به قاضی در اجرای حکم کمک شایانی می کند؛ برعکس مجرم واقعی در مواجهه با دلایل مادی اطمینان آور به بیان حقیقت ماجرا می پردازد و اقرار به ارتکاب جرم می کند. در قانون آئین دادرسی کیفری مواد ۱۰۹ و ۱۱۰ درباره‌ی نحوه‌ی اثربرداری از آن آثار خون و یا سایر مایعات اشاره شده و با کمی توجه به مفاد مواد مذکور نشان می‌دهد که به رغم سیاق قانون نویسی که معمولاً مطالب را به صورت کلی بیان می‌کند، مقنن با چه دقت در زمینه‌ی جمع آوری دلایل و مدارک جرم(خون) تعیین تکلیف کرده و حتی تعداد ظروفی را که از مایع موجود در صحنه کشف شده نیز مشخص می‌نماید. لذا لکه های خون از مهمترین دلایل مادی در کشف جرایم، شناخت مجرمان واثبات جرم می باشد به طوریکه با استناد به متغیرهایی که لکه های خون در بازسازی صحنه جرم دارداز قبیل( آنالیز خون، شکل لکه های خون در صحنه جرم،رنگ لکه های خون) می تواند به طور قطعیت در اثبات جرم به علم قاضی کمک نماید. لذا سوال این پژوهش این است که نقش لکه های خون درکمک به علم قاضی از سه منظرتسهیل اقرار متهم،تایید اقرار متهم، انکار اقرار متهم چگونه است؟که پس از مطالعات تجربی و توصیف متغیرها و تجزیه و تحلیل نمونه های واقعی جنایات می توان بیان کرد که ادله مادی به ویژه خون وDNAبر اساس نظام ادله معنوی به طور قطع می تواند به علم قاضی کمک نماید.