تحلیل زبانشناختی گونه های اقرار

Abstract

هر روز در سراسر دنیا مردم به جرائمی اعتراف می کنند که مرتکب آن نشده اند، اما این اقرارها پیامدهای جدی ای برای آنها به همراه داشته است: بسیاری از این افراد براساس همین اقرارها محکوم و مجازات شده اند. اگر از منظر زبانشناسی به این اقرارها بنگریم در می یابیم که این اقرارها ماحصل تعامل میان متهم و بازجو در یک بافت اجتماعی است که در آن روابط قدرت میان طرفین گفتگو کاملا نامتقارن است. پلیس با استفاده از قدرت شرایط را کنترل می کند و با استفاده از برتری زبانی خود بر واژگان و اصطلاحات فنی، و با نادیده گرفتن توانایی زبانی متهم برای درک کامل گفته هایش شرایط را برای متهم دشوارتر می کند. در این تعامل به جای آنکه ناتوانی زبانی فرد مورد توجه و رسیدگی قرار گیرد، از آن برای کنترل و برتری بر متهم استفاده می شود. این وضعیت در اقلیت های زبانی و مهاجران تشدید می شود. این مقاله با بررسی گفتمان بازجو و متهم بر آن است، علاوه بر پرداختن به رویکردهای مختلف پلیس در بازجویی و مطالعه انواع شگردهای زبانی در بازجویی و تحلیل ویژگی های زبان شناختی گونه های مختلف اقرار، نشان دهد که مترجم خبره باید دارای چه ویژگی هایی باشد و عدم حضور یک مترجم خبره در موقعیت زبانی ای مانند بازجویی چگونه می تواند زنجیره اجرای عدالت را مختل کند.